پیروز میتواند به طبیعت باز گردد؟ / چالشهای تکثیر یوز ایرانی
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۸۵۱۶۴
به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، یوزپلنگ آسیایی یا یوز ایرانی یک زیرگونه در معرض انقراض است؛ سال ۹۹ اعلام شد که تنها ۱۲ قلاده از آن در ایران شناسایی شده و شناسنامه دارند. یوزپلنگ آسیایی زمانی در مناطق وسیعی از آسیا از شبهجزیره عربستان و خاور نزدیک تا منطقه خزر، قفقاز جنوبی، بیابان قزلقوم و هند پراکنده بود، اما در حال حاضر در فهرست جانوران در آستانه انقراض اتحادیه بینالمللی حفاظت از طبیعت قرار دارد و منحصر به نواحی دور افتادهای در بیابانهای مرکزی ایران شدهاست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پروژه ذخیرهسازی اسپرم یوزپلنگ آسیایی اولینبار سال ۱۳۹۵ کلید خورد و اقداماتی برای آن انجام شد. یک تیم از دامپزشکهای آلمانی، پرتغالی و ایرانی در سال ۹۵ اسپرم (سلولهای جنسی نر) را برای انجام پروژه تکثیر در اسارت یوزپلنگها اجرائی کردند.
پس از آن ماجرای تکثیر یوز آسیایی در اسارت مطرح شد؛ پروژهای که در ۱۱ آبان ۱۴۰۱ منجر به تولد سه توله یوز شد که تنها یکی از آنها اکنون زنده است. در این میان اما همچنان بر سر درستبودن پروژه تکثیر در اسارت بحثهایی در میان کارشناسان مطرح است.
بازگشت یوزهای در اسارت به طبیعت ممکن نیستایمان معماریان دامپزشک و کارشناس حیات وحش در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره نحوه تکثیر در اسارت گفت: امکان بازگشت یوزهایی که از طبیعت جداشدهاند، وجود ندارد و تجربیات دنیا هم نشان میدهد که شانس بازگشت یوزهایی که در اسارت و بدون مادر هستند، نزدیک به صفر است. در اندک تجربیات موفق هم حیوان در محلی رهاسازی شده که تحت کنترل بوده و دام و سگ گلهای در آن حضور نداشته است درحالی که محیطهای محافظت شده در ایران به این شکل نیستند و دام و گله در آن حضور دارند، محدوده مشخصی ندارند و حتی جاده از آن میگذرد.
وی افزود: حتی برای نسلهای بعدی هم شانس صفر است و اگر پیروز و هر کدام از یوزهای ماده پیدا شده هم جفتگیری کنند، امکان بازگشت نسل بعدشان به طبیعت وجود ندارد.
معماریان با اشاره به مشکلاتی که سر راه تکثیر یوز آسیایی وجود دارد، گفت: یکی از مشکلات یوزپلنگها تنوع کم ژن در آنها است و زمانی که تعداد یوزها به زیر صد میرسد هم این تنوع بسیار کمتر میشود. یکسان شدن ذخیره ژنتیکی یکی از موانعی است که برای تکثیر ژن این گونه وجود دارد.
معماریان معتقد است که برای گسترش نسل یوزپلنگ آسیایی در طبیعت باید از آنها در طبیعت محافظت کرد. او در این باره میگوید: تکثیر در اسارت زمانی معنا دارد که کلا از بازگشت یوزها به طبیعت بگذریم و طبیعت آنها از بین رفته باشد. البته این به مفهوم اهمیت ندادن به یوزهای در اسارت نیست. برای حفاظت از یوزها باید از زیستگاه آنها حفاظت کرد.
او دلایل از بین رفتن زیستگاه این زیرگونه را اینطور شرح داد: دو تهدید برای یوز آسیایی وجود دارد؛ یکی دام و گله است که سگهای گله زیستگاه را ناامن میکنند و توله یوزها را میکشند و حتی چوپانها به یوزها آسیب میرسانند، علاوه بر این چرای دام منابع غذایی آهو و دیگر گیاهخواران را کم میکنند و با کم شدن آهوها منابع غذایی یوز هم کاهش پیدا میکند. مورد دوم ساخت جاده در زیستگاه این حیوان، از بین بردن محل زندگی او و تهدید تصادف با وسایل نقلیه است. حل کردن این مشکلات دست نیافتنی نبوده و اگر زیستگاه حفظ شود، یوز هم حفظ میشود. این جای شرمساری است که ما میدانیم مشکل چطور حل میشود اما کاری نمیکنیم.
حفاظت از زیستگاه و تکثیر در اسارت توام با هم انجام شودبرخی هم معتقدند که برای حفظ یوز آسیایی باید حفاظت از زیستگاه و تکثیر در اسارت را در کنار هم داشت. محمدصادق فرهادی نیا، محقق پسادکتری جانورشناسی مهر ۹۸ در گفتوگو با خبرگزاری مهر به این موضوع اشاره کرد و گفت: اگر بخواهیم برای یوز کاری کنیم، برنامه ما باید تمام این چهار بخش را داشته باشد: اول، افزایش قابل توجه نیرو و امکانات حفاظتی زیستگاههای زادآور یوز، دوم، کنترل سگهای گله و آزادسازی میاندشت و توران از دامهای اهلی، سوم، تکثیر یوز در اسارت و چهارم، رهاسازی و پایش یوزها در طبیعت فکر میکنم هر راه حلی بدون اینها برای یوز دشوار خواهد بود.
وی افزود: از سال ۲۰۱۴، رویکردی در دنیا مطرح شده بنام «رویکرد یکطرح The One Plan Approach». یعنی همه اقدامات حفظ زیستگاه، مداخله در زیستگاه و تکثیر در اسارت، همه زیر چتر یک طرح بیایند که اهداف و اثرات یکدیگر را تقویت کنند، نه اینکه هر کدام جداگانه ساز خودشان را بزنند.
فرهادی نیا عنوان کرد: وضعیت یوز ما مانند یک بیمار بدخیم است، سالهاست کارشناسان بجای آنکه اقدام مناسبی بکنند بحث میکنند که شیمیدرمانی کنیم یا رادیوتراپی؟ درحالیکه شانس بقای مریض با هر دوی این دو روش تضمین میشود، چرا باید درباره انتخاب روشها بحث کنیم وقتی هر دو روش نیاز است؟
نسلهای بعد پیروز هم به طبیعت بازنمیگردندشهرداری تیمارگر “پیروز” در گفتوگویی که با ایسنا داشت، درباره تواناییهای حیوانات در شرایط تکثیر در اسارت توضیح داد: پروژه تکثیر در اسارت پروژه متفاوتی است، بهطوریکه اصلا نباید انتظار حضور تولهای در شرایط اسارت را در طبیعت به صورت آزاد داشت. “پیروز”حتی اگر از مادر بهصورت طبیعی نیز متولد میشد و شیر مادر را میخورد، باز هم قرار نبود به طبیعت بازگردد. با فرض اینکه پیروز نسل اول تعدادی یوز باشد از نسلهای سوم به بعد او، شرایط خاصی را در یک زیستگاه خاص برایشان فراهم خواهند کرد تا بتوانند آنها را به یک زیستگاه کاملا حفاظت شده، بدون رقیب و دشمن طبیعی برگردانند.
وی ضمن اشاره به تواناییهای “پیروز”گفت: پیروز اکنون بهراحتی به دنبال خرگوش میدود و او را میگیرد اما توانایی دریدن آن را ندارد چراکه تولههای یوزپلنگ تا دو سالگی در کنار مادر هستند و از دوسالگی به بعد بهصورت کامل مستقل میشوند. “پیروز”هشت ماهه است و هنوز فرصت زیادی برای این کار دارد و اصلا نیازی نیست حتما شکار یاد بگیرد چراکه در نهایت باید یک خرگوش شکار کند که اکنون نیز میتواند این کار را انجام دهد. او قرار است در اسارت نگهداری شود و غذا در اختیارش قرار داده میشود، همانطور که “ایران” و “فیروز” مادر و پدر “پیروز” نیز شکار نمیکنند و غذا برایشان تهیه میشود.
این تیمارگر حیات وحش درباره باورها و انتظارات نادرست مردم نسبت به او اظهارکرد: مردم بسیار نگران حضور “پیروز”در طبیعت هستند. قطعا “پیروز”هیچ وقت قرار نبوده به طبیعت بازگردد. دوم اینکه شایع شده بود در تامین غذای “پیروز”با مشکل مواجه هستیم اما هزینه غذای پیروز اصلا زیاد نیست و هیچ مشکلی تا الان برای تامین غذای “پیروز”نداشتهایم و در آینده نیز مشکلی نخواهیم داشت.
“پیروز” قرار نیست نسل یوزپلنگ آسیایی را از خطر انقراض نجات دهدشهرداری درباره این باور نادرست که “پیروز” قرار است نسل یوزپلنگ آسیایی را از خطر انقراض نجات دهد، گفت: این یک باور کاملا غلط است چراکه در دنیا حفاظت از گونههای موجود در طبیعت صورت میگیرد و در کنار آن سایت تکثیر برای حفظ ژن نیز وجود دارد. “پیروز”یک توله یوز در شرایط تکثیر در اسارت است که قرار است در اسارت نیز باقی بماند. حتی اگر با چنین مشکلاتی مواجه نبود حفاظت از یوز آسیایی باید به صورت طبیعی و در طبیعت کشور انجام شود. خوشبختانه امسال نیز شاهد زادآوریهای بسیار بهتر به نسبت سال گذشته بودهایم. ما همچنان به حفاظت از یوز آسیایی در دل طبیعت امیدوار هستیم.
به گزارش ایسکانیوز، بخشی از چالشها و اظهارنظرهای متفاوتی که درباره تکثیر یوز آسیایی مطرح شد ناشی از عملکرد ضعیف محیط زیست در اطلاعرسانی بود چراکه اگر مسئولان این سازمان پروژه حفاظت از یوز آسیایی را شفاف توضیح میدادند و از اظهارنظرهای سریع خودداری میکردند، این شرایط به وجود نمیآید که گاهی موضوع تکثیر در اسارت و بازگشت به طبیعت چالش شود، گاه هزینه نگهداری از یوز در اسارت سوالبرانگیز شده و گاهی هم این تصور ایجاد شود که پیروز آمده که نسل یوز آسیایی را نجات دهد. در هر حال آنچه اهمیت دارد حفاظت از گونههای در معرض انقراض و مهمتر از همه محافظت از زیستگاه آنهاست وگرنه یوز آسیایی هم به سرنوشت شیر ایرانی دچار میشود و جز قاب عکسی در موزه چیزی از آن باقی نمیماند.
انتهای پیام //
پرستو خلعتبری کد خبر: 1164809 برچسبها سازمان محیط زیست کشورمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: سازمان محیط زیست کشور یوزپلنگ آسیایی تکثیر در اسارت بازگشت یوزها حفاظت از یوز یوز آسیایی تکثیر یوز نسل یوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۸۵۱۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
در اوج تجربه بودم/کاش زودتر میگفتند!
ایسنا/اصفهان بازیکن اسبق تیم ملی واترپلو تجربه را از اصلیترین فاکتورها در کسب نتیجه این رشته دانست که او در اوج تجربه و آمادگی ورزشیاش به فاصله یک ماهه از مسابقات آسیایی با اتفاقی ناخوشایند در مسیر تنها هدف باقی مانده ورزشیاش مواجه شد. در حالی که به عقیده او همه شرایط برای کسب نتیجه تیم ملی در آسیا فراهم بود.
واترپلو، ورزشی سرعتی - قدرتی و کاری تیمی و با آمادگی جسمانی بالا محسوب میشود که علاوه بر قدرت بدنی به مهارتهایی چون حل مسئله در لحظه و ارتباط قوی اجتماعی و گروهی نیاز دارد. موضوعی که بازیکنان این رشته به مرور و با گذر زمان در آن ماهر خواهند شد و میتوان گفت از حدود رده ۳۰ سال به بعد توانایی راهبری در تیم را خواهند داشت.
ویدیو/ ملیپوش واترپلو که پس از طلسمشکنی حذف شد!
نیما خوشبخت، واترپلوئیست ملیپوش اصفهانی را میتوان از جمله این مهرههای تاثیرگذار دانست که میتواند با تکیه به تجربه و تکنیک نتیجه بازی را تغییر دهد. او از ۱۶ سالگی به تیم ملی جوانان راه یافت و همان سال هم در رده سنی جوانان قهرمان آسیا شد. او همچنین در تیمهای باشگاهیاش نیز خوش درخشید و عناوین متعددی کسب کرد.
خوشبخت پس از یک دوری پنج ساله از تیم ملی دوباره به جمع ملیپوشان برگشت، اما بازیکن باسابقه تیم ملی واترپلو با یک حذف ناگهانی رقابتهای آسیایی را از دست داد.
موضوعی که شاید هر ورزشکاری را یک ماه مانده به شروع مسابقات شوکه کند، میگوید اگر از قبل شروع تمرینات دعوتش نمیکردند، بهتر بود و در اوج آمادگی و تجربه از تیم ملی کنار گذاشته شده است، در حالی که با حمایتهای مسئولان از این رشته همه چیز برای نتیجه گرفتن آماده بود و با تصمیمات بهتر میشد نتیجه دیگری در آسیا رقم زد.
ایسنا به همین بهانه با نیما خوشبخت درباره شروع زندگی ورزشیاش تا دوران ملی او همصحبت شد.
او درباره شروع داستان خوشبخت و واترپلو به ایسنا گفت: به واسطه میلاد ناظمی که یکی از قهرمانان اسبق واترپلو بهشمار میرود و در تیم ملی فعالیت داشته است، علاقهمند به شنا شدم. تا ۱۱ سالگی در تیم شنا اصفهان بودم و به خاطر اینکه شنا برای من خستهکننده شده بود، وارد ورزش گروهی هیجانی واترپلو شدم. سال اولی که پا به عرصه تیم اصفهان گذاشتم از مسابقات قهرمانان کشوری حذف شدم، اما در سال بعد به عنوان بازیکن اصلی مسابقات کشوری اعزام و از آنجا بود که در ۱۳ سالگی وارد تیم ملی شدم.
درسن ۱۵ سالگی به اردوی تیم ملی دعوت شدم و در مسابقات آسیایی اندونزی جاکارتا قهرمان جهان شدیم.
در مسابقات جهانی آمریکا کسب مقام نوزدهم، مسابقات قهرمانان آسیا در چین کسب مقام دوم، با چهار بار شرکت در باشگاه آسیا درتیمهای مختلف کسب مقام اول تا سوم، ساحلی آسیایی مقام دوم را کسب کردیم.
بازیکن ملیپوش واترپلو با یادآوری طلسمشکنی واترپلو و رسیدن به سکو دوم آسیا در خصوص شرایط رشتهاش ادامه داد: مهمترین مقامی که در مسابقات قهرمانی آسیا کسب کردیم مهرماه ۱۴۰۲ در کشور سنگاپور بود که بعد از ۲۷ سال دوم آسیا شدیم، او اضافه کرد: شنا و واترپلو مخصوص کشورهای غربی ازجمله اروپا است. این ورزش در ایران به جایگاه خوبی رسیده و مسئولان باید کمک کنند تا نام این ورزش بهتر و برتر شناخته شود چرا که میتواند در مسابقات مختلف مقام کسب کند.
در چند سال اخیر وضعیت این رشته بهتر از قبل شده و فدراسیون برنامهریزیهایی در خصوص تاسیس مدرسه و باشگاه انجام داده که تمام فعالیتها موجب جذب بازیکن شده است. هر چه در این رشته فعالیت داشته باشیم میتوانیم مسابقات بیشتر و بازیکنان آمادهای در هر رده سنی برای تیم ملی پرورش دهیم.
خوشبخت با بیان اینکه در شهر اصفهان سرمایهگذارهای بسیاری وجود دارند و انتظار ما اسپانسر شدن برای این ورزش است، خاطرنشان کرد: نبود اسپانسر برای ما و تمام خانوادهها شرایط را طاقتفرسا کرده و بسیاری از ورزشکاران به دلیل حمایت نشدن مالی از این ورزش کناره گرفتند.
وی تاکید کرد: رشته ورزشی واترپلو به حمایت کننده نیاز دارد. حرف اول در همه ورزشها را هزینه بازگو میکند، بزرگترین فعالیتی که اداره کل و هیئت شنا انجام داد این بود که تعداد ورزشکاران را در این حرفه بیشتر کنند، به طوری که بتوان آنها را در رشته ورزشی نگه داشت در حال حاضر در اصفهان لیگ برتر نیز نداریم.
حمایت نکردن باعث فروپاشی میشود
ملیپوش اسبق واترپلو درباره تیمداری این رشته در بخش بانوان نیز توضیح داد: در بخش بانوان هم تیم شنا و واترپلو در اصفهان را داریم و خوب فعالیت میشود، حمایت نشدن از این ورزش باعث فروپاشی تیمها میشود. دغدغه اصلی چه در فعالیت بانوان و چه در آقایان، اجارههای استخر است. ما به جای اینکه بر برنامههای تمرینی و پیشرفت ورزشکاران متمرکز باشیم باید مانند اجاره نشینها نقل مکان کنیم.
خوشبخت درباره اینکه شاهد شرکت بانوان در مسابقات شنا اصفهان هستیم و بیشتر از این به دلیل محدودیتهایی که ورزش واترپلو دارد نمیتوان تلاش کرد، تاکید کرد: تیم ملی برای بانوان نداریم اما امیدواریم همه مدارسی که الان در آقایان کار میکنند یک بخش برای بانوان نیز بگذارند.
ماجرای تیم ملی و حذفی پرحاشیه
خوشبخت در پاسخ به ایسنا درباره جریان کنار گذاشته شدنش از تیم ملی آن هم با فاصله کمی که تا بازیهای آسیایی مانده بود، اینطور شروع کرد: ۱۵ سال سابقه ملی و از حدود ۱۵ سالگی بازی در سطح تیمهای ملی را شروع کردم. بعد از حدود چهار، پنج سال به انتخاب کمیته فنی واترپلو با توجه به بازیهای درخشانم در لیگ و آمادگی بدنی دوباره به اردو تیم ملی دعوت شدم. پس از حدود ۶ ماه اردو میخواستیم به بازیهای آسیایی برسیم که کادر فنی تیم ملی طی این ۶ ماه ۲دوبار عوض شد. پس از مسابقات جهانی آلمان دیگر تمایلی به حضور در تیم ملی نداشتم و بازگشتنم کار سختی بود، اما از من خواستند که به تیم کمک کنم. من نیز همیشه خود را سرباز تیم میدانم و اگر جایی به من احتیاج داشته باشند و دعوت کنند، حتما کمک خواهم کرد. دوباره به روند سخت تمرینات ملی بازگشتم. واترپلو جز سختترین رشتهها است و برای کسی که چند سالی دور بوده بازگشت دوباره کار سختی است. دو ماه قبل از بازیهای آسیایی مربی خارجی به تیم آمد که کمکهای بسیار خوب تکنیکی و تاکتیکی به تیم کرد. در اردو آمادگی صربستان که به فاصله یک ماه تا بازیهای آسیایی مانده بود، به من اعلام شد که در ترکیب تیم نیستم! انتظار داشتم حداقل به خاطر سن و سابقهای که دارم، آمادگی بالا و نظمی که در تمرینات داشتم، حتی اگر میخواستند شاگردان خودشان را به تیم بیاورند زودتر به من میگفتند یا حتی اصلا من را دعوت نمیکردند. شاید انقدر ناراحت نمیشدم.
بازیهای آسیایی یکی از بزرگترین اهداف زندگی ورزشی من بود، اغلب رقابتهای آسیایی را شرکت کرده بودم و بازیهای آسیایی تنها هدف مانده من بود. در بازیهای آسیایی ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ تمام اردوها را حضور داشتم، اما تیم به دلیل برخی مسائل مدیریتی اعزام نمیشد. این تیم به قدری خوب بود و حمایتهایی که انجام شد باید نتیجه میگرفت. تمام شرایط برای تیم مهیا شد که به نتیجه برسد، اما به دلیل نبود دو و سه بازیکن و عدم تمرکز لازم نتیجه مطلوب حاصل نشد.
یکی از دلایل کنار گذاشتن من بالا بودن سنم بود، در حالی که اکنون در اوج تجربه و آمادگی بدنی کنار گذاشته شدم. در تیم قزاقستان بازیکنانی حاضر بودند که نزدیک ۴۰ سال داشتند و توانستند با تجربهشان بازی را دربیاورند. این رشته سرعتی و قدرتی است، اما تجربه حرف اول را میزند. نیاز دارد که بازیکن جوان و باتجربه در کنار هم باشند تا تیم نتیجه بگیرد.
مربی تیم ملی باید در حد بازیکنان باشد
خوشبخت با تاکید بر اینکه باید در این قسمت از ژاپن الگوبرداری کنیم، تصریح کرد: آنها هیچوقت مربی خارجی نمیآوردند اما برای مربیان داخلی برنامه دارند. مربی را به کشورهای صاحب سبک اعزام میکنند تا با علم روز آشنا شود برای ایران نیز باید همینطور شود. مربیان خوبی داریم ولی باید زمان برای کسب تجربه و آشنایی با علم روز داده شود. یک جورهایی باید مربی در حد بازیکنان تیم باشد تا از او حساب ببرند. مربی تیم ملی باید باسابقه باشد و یا حتی کلاسهای آموزشی برون مرزی برود، زیرا نمیتوان با علم ۲۰ سال پیش به تیم ملی کمک کرد. فدراسیون واترپلو در این موضوع کمک کرده و مربی صربستانی برای آموزش مربیان ردههای سنی آورده شد که به مسابقات ردهها کمک زیادی کرد. همچنان باید فدراسیون کمک کند که مربیان داخلی کلاس خارجی و بینالمللی ببینند و پس از آن نیمکت تیم ملی انتخاب شود، به ویژه در تیم ملی بزرگسالان. گاهی بازیکن از لحاظ تجربه ۱۰ سال از مربی بالاتر است و همین امر میتواند در تیم اختلاف ایجاد کند.
تیم بزرگتر واقعی میخواهد
این بازیکن باتجربه اصفهان مشکل اساسی تیم ملی واترپلو را نبود هماهنگی میان بازیکنان و اختلافات جزئی میان آنها دانست و گفت: کاپیتان خوبی برای تیم انتخاب شد و بزرگتری میکرد، اما این تیم یک بزرگتر واقعی لازم داشت که بتواند تیم را در موقعیتهای حساس جمع کند. این تیم در بازیهای آسیایی هانگژو این مورد را کم داشت. کاپیتانی در واترپلو مسئولیت سنگینی دارد و متاسفانه اختلافات درون تیمی زیاد شد.
تصمیم دوباره برای بازگشت به تیم ملی؟
خوشبخت خودش را سرباز تیم ملی معرفی کرد که از حاشیه دوری میکند و تاکید کرد: من همیشه خودم را سرباز تیم ملی میدانم و دوست دارم زیر این پرچم افتخارآفرینی کنم. زندگی من واترپلو است و اگر از من کمک بخواهند با دل و جان کمک میکنم، اما اگر بدانم باز هم حاشیهای قرار است ایجاد شود، قطعا خودداری خواهم کرد.
جرقه پیشرفت واترپلو زده شده است
او با اشاره به فعالیتش در مربیگری تصریح کرد: حدود ۸ سالی است که در بخش باشگاهداری رشته واترپلو باشگاه داریم که از حدود سن ۶ سال تا حد مسابقات ردههای سنی آموزش میبینند تا بتوانیم با کمک هیئت شنا چراغ واترپلو را در اصفهان روشن کنیم.
امسال هشت نماینده از باشگاه ما برای اردوی تیم ملی زیر ۱۷ سال برای مسابقات آسیایی فیلیپین دعوت شدند. یکی از مربیان تیم ملی نیز از اصفهان است که اتفاق خوبی برای پیشرفت واترپلو است و جرقه آن زده شده، امیدوارم بیشتر خبرهای خوش از این رشته باشد و قول میدهم بدنه اصلی تیم ملی همچون ۱۵ سال قبل از بازیکنان اصفهان باشد، البته در صورتی که حمایتهای اداره کل و هیئت شنا ادامهدار باشد.
سخن پایانی؟
تمام تلاش من این است که نزدیکانم را به ورزش علاقمند کنم و حتی به رقیبانم نیز کمک میکردم تا رشته واترپلو بزرگ شده و به چشم بیاید. همیشه دوست دارم این رشته در ایران جایگاه خوبی داشته باشد و واقعا از نتیجه نگرفتن تیم در بازیهای آسیایی ناراحت شدم. امیدوارم این ورزش بزرگتر از همیشه شود و جایگاه بهتری از قبل پیدا کند.
انتهای پیام